zondag 25 maart 2012

De uitdaging

Flore zei gisteren: 'Papa is een zot geval'. Dat kan goed zijn, maar volgens mij toch minder zot dan de uitdaging waar we nog voor staan. Over een goeie 8 weken gaat ons twee-en-half-ke naar de instapklas. Hoewel we een beetje bang zijn voor de grote speelplaats en de grote troep onbekende kindjes met nieuwe juffen in de totaal nieuwe omgeving, denken we dat ze er wel klaar voor is. Flore interesseert zich in alles waar ze in een peuterklas mee bezig zijn: boekjes lezen, puzzelen, dansen, liedjes zingen, fantaseren, spelen, tuimelen, op één been staan,...

Maaaaar, voor ze door de grote poort naar binnen mag moet ze wel op het potje. Daar heeft ze zelden zin in en de successen van de laatste weken zijn op nul vingers te tellen. Het mooie weer deed ons besluiten om voor de -al doende leert men aanpak- te gaan. Pamper uit > sponsen broekje aan! Het eerste broekje is welgeteld 90 seconden droog gebleven. Maar ze kwam wel flink zeggen dat er iemand achter de zetel gemorst had. Hoera?

1 opmerking:

Riet (Leven met Liv) zei

Mijn deelneming. En dat mag u vrij letterlijk opvatten: wij nemen, helaas, nog steeds deel aan de lijdensweg. Vriendelijke groeten van een ouderpaar waarvan de dochter 'ZINdelijkheid' heeft geïnterpreteerd als 'alleen als ik er ZIN in heb'.